Van Betuweroute tot de Zeesluis IJmuiden, vanuit Covalent leveren we een belangrijke bijdrage aan grote infrastructurele projecten. Flip van Dijk, Adviseur Industriële Automatisering bij Covalent zit al meer dan 30 jaar in het vak en heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan veel van onze projecten. Zo rondde hij onlangs het project voor de Zeesluis in IJmuiden af, en werkte hij eerder als adviseur voor Rijkswaterstaat en ProRail onder andere in het project voor de Betuweroute.
“Ik werk al geruime tijd als adviseur industriële automatisering. Dat betekent dat ik me binnen projecten bezighoud om systemen te ontwerpen, en oplossingen te zoeken om processen of machines goed en veilig te laten werken. In het verleden heb ik bij verschillende leveranciers van industriële automatiseringsproducten gewerkt. Toen ik in 2005 bij Covalent begon was voor mij het moment daar om iets meer de diepte in te gaan. De echte wens van een techneut is toch om iets te bedenken, te maken en te testen. Ik wilde graag werken aan projecten van begin tot eind. Een keer iets afmaken. Daar kreeg ik bij Covalent de kans voor. Een van mijn eerste projecten vanuit Covalent was bij de tunnels van de Betuweroute, waar zich heel veel technische installaties in bevinden. Een mooi project waaraan ik mijn bijdrage mocht leveren in de testfase.
Van industrie naar infrastructuur
Voor mijn tijd bij Covalent heb ik een tijd gewerkt bij de Esso Raffinaderij in Rotterdam. Wij hadden destijds een appartement op Sicilië en heb toen weleens gekscherend geroepen: “als jullie bij de raffinaderij op Sicilië een project hebben, dan weet je me te vinden.” Toen ze me belden heb ik meteen ‘ja’ gezegd.” Wij hebben daar toen zeven jaar gewoond en gewerkt op de lokale Esso raffinaderij.
Aanvankelijk werkte ik aan grote projecten om de smeeroliefabriek van nieuwe systemen en een nieuwe controlekamer te voorzien. Dat ging vooral om regelsystemen en procesautomatisering van reactoren, temperaturen, druk en regelkringen. De raffinaderij had daar een systeem dat meer dan 20 jaar oud was. Dat moest vanwege de ‘einde levensduur en einde ondersteuning door de fabrikant’ worden vervangen. Het nieuwe systeem is parallel aan het oude systeem opgebouwd, en vervolgens hebben we regelkring voor regelkring overgezet van het oude naar het nieuwe systeem. Het doel van deze aanpak was om de productie op gang te houden.
Het risico van een hele fabriek platleggen is dat wanneer je de systemen ombouwt, en dan de boel weer probeert op te starten, er meerdere kinderziektes van het nieuwe systeem tegelijkertijd optreden. Je weet dan niet snel waar je het moet zoeken. Wanneer je de fabriek draaiende houdt en langzaam migreert van de oude naar de nieuwe systemen, dan dienen de problemen zich een voor een aan. Dan heb je de situatie veel beter in de hand. Ik ben er trots op dat dat goed is gelukt destijds.”
Zeesluis IJmuiden
“Een project dat recent is afgerond is de Zeesluis IJmuiden. Dat is echt een grote blikvanger, het wordt de grootste sluiskolk ter wereld. Dit project begon als een vervangingsopgave voor de Noordersluis, die er al sinds 1929 ligt, die sluis is ‘einde levensduur’ en moest dus worden vervangen. De Zeesluis IJmuiden moet er komen om de haven van Amsterdam de komende 100 jaar toegankelijk te houden.
“Als de haven van Amsterdam door moet, dan ontkomen we er niet aan de sluis te vervangen.”
Laatste loodjes van een megaproject
Op het ogenblik wordt de SIT-O (Site Integration Test Operationeel) uitgevoerd. De sluis is in feite klaar. De techniek werkt. Maar dan is het nog zaak om grondig te controleren of de organisaties er verantwoord mee kunnen werken. Deze laatste check reikt zover als het controleren van planningen van scheepspassages, over het uitvoeren van de bediening, maar ook over basale zaken zoals ‘hebben de bedienaars sleutels en pasjes om binnen te komen?’. Mijn job in dit project zit er in principe op, maar ik blijf op de achtergrond betrokken om snel te kunnen adviseren als er bevindingen naar boven komen.
Een mooi voorbeeld hiervan is dat onlangs een van de bedienaars tijdens een review heeft gezegd dat zij geen camerabeelden op hun kantoor automatiseringsomgeving konden bekijken. De technisch manager had daar nog nooit van gehoord. Maar ik wist dat hier een eis over stond in het contract. Ik heb toen uitgelegd hoe dat voor de andere sluizen in IJmuiden werkt, en aangegeven dat dit ook voor deze sluis gefaciliteerd moet kunnen worden. Maar ik moest wel op zoek naar de beheerder van de betreffende applicatie die de camerabeelden toont. Je wordt toch ook onderdeel van het technisch geweten, zeker als er zoveel collega’s komen en gaan in een project. Deze projecten duren natuurlijk jaren, dus logischerwijs krijg je te maken met verloop.
Industriële automatisering voor Kornwerderzand
Ik ben inmiddels begonnen op een ander project, Kornwerderzand. Dat is de Friese zijde van de afsluitdijk. Daar ligt ook een sluis in, die net als de Zeesluis IJmuiden groter moet worden. Dit gaat om een renovatieopgave voor een sluis in de afsluitdijk, maar ook van de bijbehorende bruggen die in de A7 liggen. Het geheel staat beter bekend als het Lorentz Complex. Zowel de sluis als de bruggen zullen vernieuwd en verbreed moeten worden vanwege ‘einde levensduur’. In dit project werk ik vanuit Covalent voor de Provincie Friesland.
Het mooie van dit project is dat we weer zelf gaan ontwerpen. Het komt vaak voor dat je met opdrachtnemers meekijkt en zelf niet aan de tekentafel zit maar enkel een adviserende rol aanneemt. In dit project vind ik het erg leuk dat ik zelf weer een ontwerp ga maken. Daarbij gaat het natuurlijk weer om industriële automatisering, wat neerkomt op alle elektrische installaties. Energie, verlichting, communicatiesystemen, videosystemen, radar, bediening en besturing natuurlijk.
Wat is het mooiste aan jouw vak?
Als je een brug of een sluis automatiseert, dan moet je je ook afvragen ‘wat is hier belangrijk als er iets kapot gaat?’. Komt die sluis of brug dan in een veilige toestand, of gaat deze uit zichzelf bewegen? En wat gebeurt er dan? Je moet dus na gaan denken over de risico’s. Je denkt in feite niet of weinig na over het normale gedrag en over hoe een sluis of een brug werkt, maar je gaat kijken naar ‘wat als het stuk gaat’? Dat soort systemen staan tientallen jaren, er komt een dag dat de techniek stuk gaat. Je moet er op zo’n moment zeker van zijn dat het voorspelbaar stuk gaat en dat er geen onveilige situaties ontstaan. De vraag is dan ‘hoe gebruik je computers zodanig dat ook bij falen de boel veilig blijft?’. Natuurlijk zijn hier oplossingen voor zoals het inzetten van redundantie, waarbij kritische apparatuur dubbel wordt uitgevoerd zodat bij falen van het ene apparaat het andere apparaat de boel overneemt.
Veelzijdigheid in techniek en mensen met wie ik samenwerk
Het leuke van mijn werk in de infrastructuur is dat je met heel veel verschillende systemen en heel veel verschillende mensen in aanraking komt. Het is leuk om een wat bredere blik op techniek te krijgen. Het is ook wel een wat grotere uitdaging om onderling systemen op elkaar aan te sluiten en te laten werken. Maar dat is nou juist leuk, om die uitdaging te hebben. De veelzijdigheid in de techniek is wat mij erg aanspreekt. En de integratie. Op zich zijn geen van de uitdagingen technisch heel ingewikkeld. Het is niet zo dat je iets moet maken wat nooit eerder bedacht is. De veelzijdigheid in projecten en de mensen met wie je werkt maken mijn werk als adviseur bij Covalent erg aantrekkelijk.”
Adviseur bij Rijkswaterstaat
Covalent levert specialisten op het gebied van industriële automatisering, zoals projectleiders, adviseurs en technisch managers met gespecialiseerde kennis over complexe technische en infrastructurele projecten. Hiermee leveren wij een belangrijke bijdrage aan een optimaal veilig en bruikbaar wegen-, water-, en energienet.
Wij lossen complexe vraagstukken op door met een brede blik naar het projectdoel te kijken. Hierdoor zijn we in staat om techniek en belangen bij elkaar te brengen en oplossingen mogelijk te maken.
Wij werken onder anderen voor Rijkswaterstaat en de Gemeente Amsterdam.
